به نقل از «آفتاب»

بدترین اشتباهات در هنگام وزن کم کردن

تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۳۸۳۸

آفتاب‌‌نیوز :

به نقل از مدیسن نت، شاید گاهی اوقات فکر کنید که بهترین روش‌ها را برای کاهش وزن به کار گرفته‌اید، اما به نتیجه دلخواهتان نمی‌‎رسید. در واقع نکته قابل توجه این است که شما به توصیه‌های نادرست و یا باور‌های قدیمی عمل می‌کنید و همین مسئله ممکن است مانع رسیدن شما به وزن ایده‌آل شود.

راه‌های زیادی برای کاهش وزن سریع وجود دارد و ممکن است برخی از آن‌ها اثر طولانی‌مدت داشته باشند و شما را لاغر نگه دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما اکثر روش‌های کاهش وزن در بهترین حالت بی‌اثر هستند و در برخی موارد می‌توانند عواقب خطرناکی برای سلامتی داشته باشند. به یاد داشته باشید که اضافه‌وزن، حاصل سبک زندگی نادرست طی ماه‌ها یا سال‌هاست، نباید انتظار داشته باشید که یک‌شبه وزن خود را کم کنید.

برای اینکه در روند کاهش وزن و کسب نتیجه مطلوب موفق باشید، باید از انجام این کار‌ها بپرهیزید:

نخوردن فیبر کافی

کربوهیدرات‌ها اغلب دشمن کاهش وزن در نظر گرفته می‌شوند؛ با این حال، همه کربوهیدرات‌ها برابر نیستند.

فیبر یک کربوهیدرات پیچیده است که به کاهش وزن کمک می‌کند و باعث می‌شود برای مدت طولانی‌تری احساس سیری کنید، هوس‌های غذایی و مصرف کلی کالری را کاهش دهید.

فیبر همچنین به عملکرد سالم روده کمک می‌کند.

برای دریافت فیبر بیشتر و سایر مواد مغذی مهم، در طول روز مقدار زیادی سبزیجات، میوه‌ها و غلات کامل مصرف کنید.

چشم پوشی از هیدراتاسیون

نوشیدن آب زیاد باعث بالا نگه داشتن متابولیسم، کاهش گرسنگی و بهبود هضم و سلامت کلی بدن می‌شود.

سعی کنید حداقل ۸ تا ۱۰ لیوان آب در روز بنوشید. ممکن است در هوای گرم و در حین فعالیت بدنی به آب بیشتری نیاز داشته باشید تا با از دست دادن مایعات ناشی از تعریق مقابله کنید.

اجتناب از مصرف چربی‌ها

اگرچه نظارت بر میزان مصرف چربی مهم است، اما نباید آن‌ها را به طور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنید.

در مورد کاهش وزن این مورد که چه مقدار و چه نوع چربی می‌خورید مهم است.

اسید‌های چرب امگا ۳ موجود در ماهی، آجیل و دانه‌ها می‌توانند به مدت طولانی‌تری شما را سیر نگه دارند و سرعت چربی سوزی شما را افزایش دهند.

پیروی از یک رژیم غذایی بیش از حد محدود

برای کاهش وزن موثر، رژیم غذایی شما باید پایدار باشد. از حذف کل گروه‌های غذایی (مانند کربوهیدرات ها) خودداری کنید، زیرا این امر احتمال ترک کل رژیم را افزایش می‌دهد.

عدم ترکیب رژیم غذایی با ورزش

کاهش وزن سالم نیاز به تعادل بین رژیم غذایی و ورزش دارد. برای کاهش وزن، فعالیت بدنی کافی همراه با رژیم غذایی با کالری محدود به اندازه هم مهم هستند.

خوردن نمک زیاد

در حالی که نمک برای طعم دادن به وعده‌های غذایی کم کالری استفاده می‌شود، نمک بیش از حد می‌تواند منجر به احتباس مایعات شود که ممکن است باعث افزایش وزن بدن شود. علاوه بر این، مصرف نمک بیش از حد می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و سکته شود.

نخوردن پروتئین کافی

پروتئین به افزایش احساس سیری و ساخت توده عضلانی کمک می‌کند که به کاهش چربی بدن منجر می‌شود.

اکثر افراد سالم به حداقل ۰.۸ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز نیاز دارند. به عنوان مثال، اگر شما ۶۰ کیلوگرم وزن دارید، به ۴۸ گرم پروتئین در روز نیاز دارید.

نیاز مطلق پروتئین، ممکن است بسته به عواملی مانند سن، جنس، سطح فعالیت و شرایط سلامت زمینه‌ای متفاوت باشد.

تمرکز روی ترازو

وزن شما تحت تأثیر عوامل مختلفی است که ممکن است روی ترازو منعکس نشوند. به‌جای رنج کشیدن بر روی ترازو، به دنبال پیشرفت‌هایی از نظر کاهش اینچ، انعطاف‌پذیری، استقامت، نحوه تناسب لباس‌هایتان و نحوه ظاهر شدنتان در آینه باشید.

انجام ندادن تمرینات صحیح

بسیاری از مردم فکر می‌کنند برای کاهش وزن، تنها کاری که باید انجام دهند این است که ساعت‌ها روی تردمیل راه بروند یا تمرینات هوازی انجام دهند. با این حال، به خاطر داشته باشید که تمرینات با وزنه، انجام حرکات کششی و تمرینات مقاومتی نیز بسیار مهم هستند.

این تمرینات به شما کمک می‌کند تا عضله سازی کنید و کالری بیشتری بسوزانید و ترکیب بدن خود را بهبود بخشید.

خوردن کالری زیاد یا خیلی کم

به طور کلی، شما باید کالری دریافتی هفتگی خود را ۳۵۰۰ کالری کاهش دهید تا یک پوند چربی در هفته از دست بدهید. این نتیجه را می‌توان با کاهش ۴۰۰-۵۰۰ کالری از کالری دریافتی روزانه خود به دست آورد.

اگر کالری کمتری از آنچه در روز می‌سوزانید نخورید، وزن کم نمی‌کنید.

با این حال، خوردن کالری بسیار کم نیز می‌تواند باعث کند شدن متابولیسم شما شود و کاهش وزن را برای شما سخت کند.

داشتن انتظارات غیر واقعی کاهش وزن

بسیاری از مردم در اینترنت برای راهنمایی در مورد "چگونه در یک هفته ۱۰ پوند وزن کم کنم" یا "آیا می‌توانم ۵ اینچ در ۱۰ روز کم کنم؟ " جستجو می‌کنند. این اغلب به مقالات جذابی پیوست می‌شود که ادعا می‌کنند چقدر راحت می‌توانید به این اهداف بدون توجه به پیامد‌های سلامتی آن، دست یابید.

انتظارات خود را واقع بینانه و سالم نگه دارید. هدف از دست دادن ۱ تا ۲ پوند در هفته، ایمن، منطقی و حمایت کننده از کاهش وزن طولانی مدت است.

کم یا زیاد ورزش کردن

اگر همزمان با محدود کردن کالری، به اندازه کافی ورزش نکنید، ممکن است توده عضلانی خود را از دست داده و متابولیسم خود را کاهش دهید که تلاش‌های کاهش وزن شما را مختل می‌کند. برعکس، ورزش بیش از حد نیز می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی شود و بر هورمون‌های شما تأثیر منفی بگذارد و منجر به استرس شود.

فریب میان وعده‌های "سالم"

محصولات زیادی وجود دارند که به عنوان میان وعده‌های سالم و کم کالری تبلیغ می‌شوند که می‌توانند به کاهش وزن شما کمک کنند: کوکی‌های بدون قند، کیک‌های کوچک بدون آرد، چیپس سبزیجات و ... در این دسته جای می‌گیرند.

با این حال، این محصولات اغلب حاوی مقادیر زیادی کالری ترانس هستند. چربی‌ها و قند‌های پنهان برچسب‌های تغذیه را با دقت بخوانید تا مطمئن شوید که میان وعده‌هایی که خریداری می‌کنید واقعاً به شما در سفر کاهش وزن کمک می‌کند یا خیر.

عدم درخواست مشاوره حرفه‌ای

وقتی صحبت از کاهش وزن به میان می‌آید، تصور می‌کنید که می‌دانید چگونه آن را به تنهایی انجام دهید. با این حال، بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که از نوع رژیم غذایی یا ورزش مناسب برای رسیدن به نتیجه پیروی نمی‌کنند.

حتی ممکن است شرایط زمینه‌ای مانند سندرم کوشینگ یا بیماری تیروئید داشته باشید که می‌تواند بر توانایی شما در کاهش وزن تأثیر بگذارد. از کمک گرفتن از متخصصان واجد شرایط مانند متخصصین تغذیه، پزشکان و مربیان بدنی دریغ نکنید تا مطمئن شوید که رژیم غذایی و برنامه ورزشی مناسبی را متناسب با نیاز‌های فردی خود دریافت می‌کنید.

حذف وعده‌های غذایی

حذف صبحانه، ناهار یا شام ممکن است ساده‌ترین راه برای کاهش کالری دریافتی باشد، اما انجام این کار نتیجه معکوس دارد. یک مطالعه حیوانی نشان داد موش‌هایی که فقط یک وعده غذا در روز می‌خوردند، در دیگر ساعات روز به دلیل گرسنگی بی‌موقع، پرخوری می‌کردند و چربی شکمشان افزایش پیدا می‌کرد.

ترجیحاً مقدار کمتری در هر وعده غذا بخورید، اما وعده‌های غذایی خود را حذف نکنید.

نوشیدن سرکه سیب قبل از هر وعده غذایی

برخی از یافته‌ها نشان می‌دهند که سرکه به حفظ قند خون نرمال و ایجاد احساس سیری کمک می‌کند، اما از آنجا که مصرف مایعات اسیدی مثل سرکه می‌تواند گلو و معده را تحریک کند، نباید این کار را انجام داد.
‌
می‌توانید از سرکه سیب به عنوان یک جایگزین سالم برای سس در سالاد استفاده کنید.

مصرف نوشابه‌های رژیمی

شاید فکر کنید که جایگزین کردن نوشابه‌های رژیمی، به جای نوشابه‌های شیرین و پرکالری یک راه مؤثر در کاهش وزن است، اما باید بگوییم که خودتان را گول نزنید! نوشیدنی‌های رژیمی نیز مضرات بسیاری دارند. مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به واسطه نوشابه‌های رژیمی و سایر نوشیدنی‌ها، قند مصنوعی دریافت می‌کنند، با افزایش وزن و چربی شکمی مواجه می‌شوند. اگر خیلی به نوشابه علاقه دارید، بهتر است مقدار مصرفی خود را کاهش دهید و به مرور زمان مصرف نوشابه را ترک کنید.

مصرف سفیده تخم مرغ

اگرچه زرده تخم مرغ حاوی کالری بیشتری نسبت به سفیده تخم مرغ است، اما جالب است بدانید زرده حاوی ۴۳ درصد از کل پروتئین تخم مرغ و تقویت‌کننده متابولیسم است. این توپ زرد رنگ مجموعه‌ای از مواد مغذی و ویتامین‌های محلول در چربی، اسید‌های چرب ضروری و مهم‌تر از همه کولین (ویتامین ب ۴) را در خود دارد که به مکانیسم ژنی حمله می‌کند و بدن را وا می‌دارد تا چربی را در اطراف کبد ذخیره کند. کولین برای متابولیسم و سوزاندن چربی در بدن لازم است. اگر مقدار کولین در بدن خیلی کم باشد، چربی اضافی در داخل کبد جمع می‌شود.

افرادی که می‌خواهند کالری و چربی کمتری مصرف کنند، می‌توانند فقط سفیده تخم مرغ را بخورند. اما وقتی شما فقط سفیده تخم مرغ را می‌خورید، مواد مغذی موجود در زرده آن را از دست می‌دهید.

منبع: سلامت نیوز

منبع: آفتاب

کلیدواژه: کاهش وزن شیرینی داشته باشید برای کاهش وزن سفیده تخم مرغ رژیم غذایی کاهش دهید بیش از حد وزن کم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۳۸۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بحث روز؛ VAR در فوتبال، قاضی عادل یا قاتل روح ورزش محبوب ما؟

در هفته‌ای که گذشت، VAR و تکنولوژی در فوتبال مثل همیشه خبرساز شد؛ نبود تکنولوژی، ابهام‌های شدیدی در ال‌کلاسیکو ایجاد کرد و از طرفی ناتینگهام فارست مدعی شد VAR حقش را پایمال کرده است؛ آیا وجود VAR به رشد فوتبال کمک می‌کند و یا صرفا یک فناوری دست‌وپاگیر و غیرضروری است؟ مطلب «بحث روز» در این خصوص را از دست ندهید...

اختصاصی طرفداری | هفت سال بعد از ورود کمک داور ویدیویی (Video Assistant Referee VAR) به فوتبال می‌گذرد. امروزه، چه خوب و چه بد، به طور کامل در تار و پود بازی در سراسر جهان بافته شده است.

قبل از سال ۲۰۱۷، فوتبال بسیار ساده‌تر به نظر می‌آمد. وقتی داور تصمیم خود را اعلام می‌کرد، حکم قطعی به‌حساب می‌آمد. هواداران می‌توانستند بدون ترس و وحشت VAR بعد از گل‌ها به جشن و پایکوبی بپردازند، بی‌آنکه دقایقی طولانی در انتظار تصمیم قطعی VAR باشند. در دوران قبل از VAR هواداران برای درک قانون آفساید نیازی به مدرک هندسه نداشتند و مجبور نبودند تقریباً در مورد هر تصمیمی که توسط داور گرفته می‌شد، بحث‌های پایان‌ناپذیری را تحمل کنند.

به ما قبولانده شد VAR برای جلوگیری از اشتباهاتی که مسیر تاریخ فوتبال را تغییر داده بود وارد شده است. فوتبال در طول ادوار نمونه‌های بی‌شماری از بی‌عدالتی را تجربه کرده است، شاید معروف‌ترین نمونه‌ها یکی از سه گل جف هرست در فینال جام‌جهانی ۶۶ و «دست خدا» دیگو مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ بود. گرچه اینک با عمر کوتاه VAR ناعدالتی‌های بسیاری روی داده که طرفداران این سیستم را متحیر کرده است.

در هر زمینه‌ای، هرگونه تغییر همیشه موافقان و مخالفان خود را داشته است. بارها پیش‌ازاین بعد از ترجمه و چاپ مناظره‌ای در صدد بودیم در باره موضوعات داغ روز، نظرات فرد مخالف و موافقی را در برابر خواننده قرار دهیم. آنچه این روزها در مجلات و روزنامه‌ها و سایت‌ها مرسوم است.

و باتوجه‌به اشتباهات فاحش VAR یا عدم استفاده درست از آن در بسیاری از لیگ‌های معتبر، نظرات موافق و مخالفی را از آقایان حمید ش. و علیرضا نجاتی در این باره به مناظره گذاردیم.

مدت‌هاست دوستان را تشویق به انجام این کار می‌کنم تا خارج از تعصبات و احساساتی که ما به‌عنوان هوادار فوتبال، به تیم‌ها و بازیکنان خود داریم قادر باشیم به‌طوری منطقی در باره نظرات خود به جدل بپردازیم. باشد که این آخرین مناظره نباشد و تداوم خود را حفظ کند.

اگر اهل بحث و جدل هستید شاید در مناظره‌ای دیگر، نوبت شماست تا به‌عنوان مخالفت یا موافقت نظرات مستدل و منطقی خود را در باب مقوله موردنظرتان بیان کنید. مطمئن باشید با آغوش باز از آن استقبال خواهد شد.

امیرحسین صدر

حمید ش. : من مخالف VAR هستم

دلیل آن، رک‌وپوست‌کنده این است: ترجیح می‌دهم وقتی یک اشتباه داوری در بازی محبوبم رخ می‌دهد، ناشی از محدودیت‌های انسانی باشد تا محدودیت‌های تکنولوژی

 من ترجیح می‌دهم به‌جای اینکه دوربین‌ها و وسایل رادیویی و میکروفون داورها و... باعث تغییر در نتیجهٔ بازی شوند، کسی مثل توفیق بهراموف اشتباه کند، نامش بر سر زبان‌ها باقی بماند و هنوز پس از نیم قرن ژورنالیست‌ها به دنبال خانواده و فرزند و همسرش بگردند تا سر نخی از او بیابند و داستانی سرهم کنند و ما را سرگرم کند دلایل بیشتر را نیز شرح خواهم داد:

1- آن

VAR، با شعار و هدف حذف «خطای انسانی» وارد فوتبال شد. 

در فوتبال امروز، بازیکن‌ها تحت‌تأثیر هزاران داده فیزیولوژی، ذهنی، حسی و... آموزش‌دیده و ارتقا می‌یابند تا خطاهایشان در زمین به صفر برسد؛ پاس اشتباهی ندهند، شوت بی موردی نزنند و با ندانم‌کاری و اخراج، تیم را به دردسر نیندازند.

در چنین محیطی، داوران نیز به‌تنهایی از پس کار بر نمی‌آیند. انسان، قاضی، یا همان داور، محدودیت‌هایی دارد و فوتبال امروز، به دنبال برداشتن محدودیت‌هاست.

گردش مالی لیگ قهرمانان به‌قدری زیاد است که یک باخت به دلیل اشتباهات داوری، مثل شکست لیدز برابر بایرن مونیخ در بازی فینال 1975، صرفاً در اشک و آه و عصبانیت تماشاگران و تکرار جملات امیدبخش نسبت به آینده خلاصه نمی‌شود.

هر باخت منچستریونایتد در این دوران، شاخص‌های بورس در تالارها بزرگ جهانی را به رنگ قرمز در می‌آورد. بر اقتصاد خاور دور اثر می‌گذارد و سرمایه شرکت‌های آمریکایی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. حذف بارسلونا، باعث بیرون افتادن آنها از چرخه‌ی درآمدزایی خواهد شد و رفتن به سراغ تأسیس سوپرلیگ با صعود و ورود تضمین شده به آن و احتمالاً با قهرمان نشدن چلسی در دو دوره‌ی لیگ قهرمانان، ارتش پوتین تانک‌های کمتری برای حمله به اوکراین در اختیار داشت.

خب، من هم انتظار ندارم دنیا، فقط به‌خاطر نیم متر جاماندن جونیت چاکر و نداشتن زاویه دید مناسب کن فیکون شود. من و احتمالاً غالب مخالفان VAR، با اجرای عدالت در زمین، در حد اعلای آن هیچ مشکلی نداریم اما...

بیایید به ابتدای ماجرا بازگردیم؛ برپاشدن اتاق‌هایی کیلومترها آن‌طرف‌تر از استادیوم با ده‌ها تلویزیون و دستگاه و.... در واقع اولین مشکل من با VAR همین است. درست است که امروز، اعمال جراحی نیز از راه دور قابل‌انجام است؛ اما این فاصله، قدرت تصمیم‌گیری در لحظه را در بازی فوتبال کاهش می‌دهد.

بله، "آن". زمان حال. چیزی که فیلسوفان راجع به آن بحث کرده‌اند و ما فوتبالی‌ها، بی‌نیاز از مطالعه‌ی آنها، با چشم خود تجربه کرده‌ایم.

وقتی ضد حمله‌ای به راه میفتد، ضربان قلبمان بالا و بالاتر می‌رود. توپ با چند ضربه به محوطه‌ی جریمه می‌رسد و جریان غلیظ خون در رگ‌های ما... بامممم یک گل معرکه. دوربین در دست فیلم‌بردار بازی می‌لرزد، گزارشگر در پی یافتن بهترین کلمات مکث می‌کند، تماشاگران هرکدام حالی دارند. آغوش غریبه‌ها برای هم باز می‌شود اما... قطع، استپ. VAR بررسی می‌کند.

این جنس لذت خالص وصف‌نشدنی جای خود را باید به یک انتظار بدهد. به بلاتکلیفی. به صحنه‌های ملال‌آور بازیکنان ایستاده وسط زمین. دست بر کمر. داور جلوی مانیتور. تأیید یا رد گل، هیچ‌کدام قدرت آن لذت اولیه را ندارد.

خب این تازه اولین ایراد VAR است. کشتن، شور لحظه‌ای بازی، به قیمت اجرای عدالت...

2- صدای منو می‌شنوی؟

اجرای تمام‌وکمال عدالت، به هر روشی معقول است. لااقل با حساب‌های امروزی. اما مشکلات متمرکز نبودن VAR به این خلاصه نمی‌شود. ایراد بزرگ دیگر، ارتباط مسئولان اتاق و داور است. افتضاحی که در بازی این فصل لیورپول تاتنهام عیان شد. وقتی گل صحیح لوئیز دیاز به‌اشتباه آفساید گرفته شد و بعدتر در انتشار مکالمات رادیویی مشخص گردید علت، عجله و پریشانی درن انگلند در اتاق VAR بوده.

این خطایی است که تا اینجای فصل، بر قهرمان لیگ برتر تأثیر مستقیم داشته، همان‌طور که اشتباهات بازی فارست و اورتون، می‌تواند بر سرنوشت سقوط اثرگذار باشد.

3- چه چیز قربانی می‌شود؟

بار دیگر به سراغ بحث هزینه و فایده می‌رویم. فایده و مزیتی که همه‌ی ما دنبال آن هستیم، اجرای عدالت در زمین فوتبال است. به طور تمام‌وکمال.

در اینجا، VAR وارد می‌شود، به ماهیت بازی یورش می‌آورد، چیزهایی چون اهمیت لحظه و آن، و زمان بازی را می‌گیرد، اما هنوز هم اشتباهات رخ می‌دهد.

در نگاه سیستمی، ناگزیر به گذار از این برهه هستیم؛ باید زمان بگذرد تا معایب بروز یابد، کشف شود و با آزمون‌وخطا حل شود. اما من مخالف این نگاه هستم. زیرا برای من، فوتبال، عرصه‌ی اقتصاد و سیاست یا یک شرکت بزرگ تجاری نیست. برای من هر لحظه، در بازی اهمیت دارد. این که آنِ یک بازی، فصل، یک تورنمنت یا یک جام جهانی به خاطر آزمون‌وخطا برای بهبود سیستم VAR در آینده خراب شود، لحظات ناب، به‌خاطر بلاتکلیفی مقابل مانیتور هدر رود و داستان‌های این دوره‌ی فوتبال از بین رود، پذیرفتنی نیست.

4- آن مرد سیاهپوش

من ترجیح می‌دهم، داوران، هنوز هم مثل 22 بازیکن در زمین با ابزار انسانی خود به میدان بروند. هنوز هم می‌توانم اسامی داوران یورو 2000 را با لذت مرور کنم:

پیر لوییجی کولینا، مارکوس مرک، گراهام پل، آندریاس فریسک، اورس مه‌یر، کیم میلتون نیلسن، خوزه مدینا کانتالخو، هیو دالاس... داورانی که سبک و شخصیت خود را داشتند. در موردشان بحث می‌شد. برای من هنوز هم جک تیلور انگلیسی، در کنار کرویف و بکن باوئر از اضلاع جذابیت بی‌پایان جام جهانی 1974 است، حرکات ادگار کودسال داور سیاه‌پوش فینال جام جهانی 1990 بهترین پایان برای تیتراژ برنامه‌ی آن‌سوی نیمکت است، هوراسیو الیزوندروی آرژانتینی صاحب رکورد معرکه داوری افتتاحیه و اختتامیه در جام جهانی 2006 است، روشن ایرماتوف ازبک و تورو کامیکاوای ژاپنی را طلایه‌داران داوری آسیا می‌دانم و پیش از آنها، استاد فنایی را در کنار ساندرو پل در فینال جام جهانی 94.

این آخرین ضربه‌ی VAR به بازی است. تصمیمات درست و کاریزمای داور، عملاً از بین می‌رود و همه چیز به پای VAR نوشته می‌شود، اما اشتباهات، سهم داور است و به این دلیل نام داوران این دوران، فقط با اشتباهات آنها پیوند خورده، کویپرز، چاکر، لاهوز و....

سخن پایانی، در آینده، و با تکمیل سیستم‌ها و کاهش خطاها، احتمالاً کسی کاستی‌های VAR در این دوران را به یاد نخواهد آورد و مخالفان این روزگار VAR ، مخالفان تکنولوژی و پیشرفت و... خوانده خواهند شد.
 بدون آنکه لحظات نابود شده‌ی بازی، از داستان این هفته‌ی کاونتری تا اشتباهات مرگبار var در طول یک فصل به یاد آورده شود.

اهمیتی ندارد ما مخالفان VAR, چطور به یاد آورده شویم، آنچه برای ما مهم است، لذت و شور لحظه یک قدم جلوتر از هر چیز دیگری است... به قول سهراب:

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ
کار ما شاید این است
 که در افسون گل سرخ شناور باشیم
پشت دانایی اردو بزنیم
دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم

علیرضا نجاتی: موافق استفاده از تکنولوژی در فوتبال هستم

تقابل سنت و مدرنیته همیشه یکی از چالش‌های اصلی بشر بوده و یکی از دغدغه‌هایش، مقاومت و ترس برابر تغییر است. تغییر کردن، تضمین نیست اما حداقل شانسی برای پیشرفت می‌دهد.

اگر تغییر اولیه قانون آفساید در اوایل قرن بیستم و امثال هربرت چپمن در دهه 20 و 30 نبودند تا آرایش و سیستم‌های فوتبال را متحول کنند، شاید سال‌های خیلی بیشتری طول می‌کشید تا فوتبال به چیزی که الان می‌شناسیم، تبدیل می‌شد. شاید برایتان جالب باشد بدانید در ابتدای پیدایش فوتبال، تیم‌ها با 7 یا 8 مهاجم در زمین بازی می‌کردند و چیزی به اسم سیستم‌های کنونی وجود نداشت. تغییر، ریسک و استفاده از ایده‌های نوین باعث شد فوتبال چیزی شود که امروز می‌بینیم. ماجرای VAR هم همین است؛ فوتبال نیز مثل انسان رو به تکامل حرکت می‌کند و استفاده از تکنولوژی‌ها بخش مهمی از مسیر تکامل است. 

تصمیم‌گیرندگان فوتبال، سال‌ها با بهانه‌هایی احساسات‌گرایانه مثل کشته‌ شدن روح فوتبال و ماشینی شدن این ورزش، با ورود فناوری‌های مختلف به فوتبال مخالفت کردند. اما حرکت به‌سوی مدرن شدن، مثل امواج خروشانی است که یک سد چوبی نمی‌تواند جلویش مقاومت کند و استفاده از ابزارهای نوین در هر رشته‌ و زمینه‌ای، به امری اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده. 

شاید در آینده‌ای که خیلی هم دور نباشد، ممکن است شاهد حذف نیروی انسانی در عرصه داوری ورزش‌ها باشیم و به‌طور کلی، انواع هوش‌مصنوعی بتوانند با دقت کامل، تصمیم‌گیری‌ها را موبه‌مو طبق قانون انجام دهند اما فعلا به آن زمان نرسیده‌ایم. تا آن زمان، برطرف کردن هرچه بیشتر عیب‌ونقص ابزارها و فناوری‌ها در کنار استفاده از زبده‌ترین داوران می‌تواند اشتباهات فاحش و تعیین‌کننده را به حداقل برساند. 

همین ال‌کلاسیکوی اخیر را ببینید؛ اگر خاویر تباس تصمیم به ملغی کردن استفاده از تکنولوژی خط دروازه به بهانه گران‌قیمت بودنش را نمی‌گرفت، این‌همه جنجال بر سر توپی که مشخص نشد آندری لونین داخل یا بیرون دروازه گرفته، ایجاد نمی‌شد. تکنولوژی گل لاین می‌توانست صحنه را در کمتر از یک دقیقه بررسی کند و هیچ بهانه‌ای هم وجود نمی‌داشت.

VAR به داور اطلاع داد نمی‌توانیم گل را اعلام کنیم چون مدرک محکمی نداریم
اگر تکنولوژی خط دروازه وجود داشت، امکان قضاوت صحنه‌ای که انسان در انجامش عاجز بود وجود می‌داشت

گفتن مزایای VAR هم تکرار مکررات است اما به‌هرحال برای مستند بودن صحبت‌ها لازم است ذکر شود:

افزایش دقت داور در تصمیم‌گیری و اجرای عدالت: خیلی وقت‌ها داور پس از بازبینی صحنه متوجه اشتباهش شده و تصمیمش را به شکلی عادلانه عوض می‌کند. بسیاری از مواقع نیز VAR کمک می‌کند داور صحنه‌ای که از چشمش دور مانده را دوباره ببیند. همین موضوع، عدالت بیشتری را در ورزش محبوب ما جاری می‌کند. علاوه‌براین داور در صحنه‌هایی که مردد است، می‌تواند با داوران اتاق VAR مشورت کند تا تصمیم درست‌تری بگیرد. شفافیت: در گذشته، کلیشه اشتباهات داوری بخشی از بازی است چون داور هم انسان است و اشتباه می‌کند، وجود داشت و به دنبالش، بحث و جدل بخش جدانشدنی فوتبال بود. حالا تصمیم‌های درست VAR جایی برای اعتراض نمی‌گذارد چون هوادار، بازیکن و مربی، شفافیت را می‌بیند.  از بین بردن تفسیر شخصی داور: VAR کمک می‌کند تصمیمات داوری، یکپارچه‌تر شود و اعمال نفوذ داور براساس تفسیرش از هر صحنه، کاهش پیدا می‌کند. این یعنی تمام بازی‌ها می‌توانند با یک استاندارد داوری برگزار شوند.

ایراد دیگری که به VAR می‌گیرند، این است که معنای شادی پس از گل را از بین می‌برد و با باطل شدن گل بازیکنی که شادی کرده، ممکن است روحیه کل تیم ازهم‌پاشیده شود. اما آن سوی دیگر سکه را هم ببینید؛ تیمی که نمی‌خواهد گل بخورد، دروازه‌اش را باز شده می‌بیند اما با رد شدن گل از سوی VAR، آن تیم می‌تواند شادی‌ای همچون تیمی که گلِ قهرمانی زده را تجربه کند. علاوه‌براین همان انتظار در تصمیم نهایی داور، خودش سرشار از حس هیجان است؛ چه برای فوتبالیست و چه برای تماشاگر.

فارغ از خطاهای تکنولوژی که همه قابل رفع است، اصلی‌ترین چالش استفاده از VAR، صحنه‌های میلی‌متری آفساید یا عبور توپ از خط است. این‌جا تقابل دو تفکر روان‌شناختی مختلف را می‌بینیم؛ اجرای عدالت به هر قیمت و یا مصلحت‌اندیشی و دلسوزی که هر دو مزایا و معایبی دارند. مشخصا مربی و بازیکن به‌عنوان کسانی که مستقیما از فوتبال منتفع می‌شوند، عدالت را بر دلسوزی ترجیح می‌دهند چرا که متر و معیار عدالت مشخص است و دلسوزی چیزی است که تفسیر می‌شود. کدام مربی را دیده‌اید که علنا مخالف VAR باشد؟

حتما بازی یک‌چهارم نهایی رئال مادرید و یوونتوس در لیگ قهرمانان 18-2017 را به یاد دارید. جانلوئیجی بوفون، خشمگین از تصمیم مایکل اولیور انگلیسی در راستای گرفتن پنالتی برای رئال مادرید در دقیقه 4+90 جمله عجیبی مطرح کرد: «من نمی‌گویم آن صحنه پنالتی نبود، من می‌گویم در آن دقیقه نباید پنالتی گرفته می‌شد». اگر VAR در آن فصل لیگ قهرمانان وجود می‌داشت، مشخصا چنین جنجال‌ها و اظهارنظرهایی مطرح نمی‌شد. اگرچه خیلی‌ها زیبایی فوتبال را همان عصبانی شدنِ بوفون و صحنه‌های دراماتیک آن مسابقه می‌دانند.

اگر VAR وجود داشت، این جنجال‌ها به‌وجود می‌آمد؟

درست است که اجرای عدالت، خواستنی است اما نمی‌توان انکار کرد که خُشکی و ربات‌گونه شدن در اجرای عدالت وجود دارد. فوتبال با احساساتش زیبا است و اگر این احساسات نبود، فوتبال این‌قدر مهم نمی‌شد؛ اما در راستای پیشرفت هرچه بیشتر، باید به عدالت و شفافیت احترام گذاشت.

از دست ندهید ????????????????????????

درخواست دروسی: سردار را در رم حفظ کنید اختلاف علنی رئیس فدراسیون با مجری تلویزیون اعتراض هوادار بارسلونا: ژاوی، مرد سر حرفش می‌ماند! رد پای آرتتا؛ اورتون بعد از 14 سال لیورپول را در خانه شکست داد!